Little things make big days!

Lieve achterblijvers in Holland,

Inmiddels ben ik 3 maanden hier op het eiland en kan ik zeggen dat ik wel redelijk ben ingeburgerd. De tijd gaat zo ongelofelijk snel. Het voelt als de dag van gister dat ik vertrok. Maar het voelt ook alsof ik hier al jaren ben. Time flies! 

Na 3 maanden voel ik me een echte local. Zo loop ik ook over straat en zo gedraag ik me. Het grappige is dat de mensen hier mij niet als local zien. Een meid met witte benen en blond haar… Dat is zonder twijfel een toerist. Op straat stoppen er zo veel taxi’s voor me. Bijna elk restaurant dat je voorbij loopt vraagt of ze je een hapje en drankje aan kunnen bieden. De tourverkopers bieden je van alles aan. Als je dan in het Spaans antwoord, ‘nee bedankt geen interesse’, kijken ze toch wel gek op. Het mooie is, als je ergens bent en je hebt even geen zin in mensen, doe je gewoon net alsof je het Spaans niet verstaat of je praat lekker Hollands terug. Ik moet echt een fotoreportage gaan maken van al die blikken haha. 

Afgelopen weekeind ben ik voor het eerst echt ‘uit’ geweest. Niet naar een restaurant of terrasje, maar echt naar de Mexicaanse uitgaansstrip. PARTY TIME!. Naast wat Amerikanen was het vol met Mexicanen… En ik. Het aantal ogen dat die avond in mijn rug prikten… Ik ben de tel kwijt geraakt. Het leuke was dat ik een jaar of 5 terug in de tijd ging. Muziek die toen ‘in’ was in Nederland, komt nu pas hier de hitlijsten in. Toen ik zei dat het echt oude muziek was, werd ik uitgelachen. Maar het is geweldig! De sfeer is heel anders dan in Nederland. Ik kan het niet precies uitleggen, maar het is gemoedelijker. Uiteraard lopen er dezelfde (soms ietwat hopeloze) types rond, maar de ambiance is anders. Het contrast is ook groter. In Nederland doft iedereen zich netjes op. Mooie bloesjes, jurkjes, shirtjes en schoentjes en gaan met die banaan. Hier staan meiden op hoge hakken of op teenslippers. Mannen in dure polo’s, maar ook met gaten in hun shirt. Het maakt allemaal niet uit! Iedereen wordt geaccepteerd. Ongeacht status. Dat is prachtig om te zien. Iets wat in de Westerse wereld niet meer vanzelfsprekend is. Hier bestaat het pure nog. De omgeving laat je zijn wie je bent. 

Sinds de salsa lessen heb ik veel nieuwe mensen leren kennen. En die hebben me weer voorgesteld aan hun vrienden. Zo zit ik nu in een leuke vriendengroep met allemaal mensen van mijn leeftijd van over de hele wereld. Lekker multiculti. Iedereen werkt hier nu op het eiland. Alle sectoren zijn mogelijk dus ook veel verschillende ervaringen. Het is leuk om nieuwe mensen te leren kennen en zo nieuwe ervaringen op te doen. Zo ben ik van de week voor het eerst naar een Mexicaans verjaardagsfeestje geweest. Toch net even anders dan in Nederland. Maar wel erg leuk. Het leuke is dat je steeds meer een eigen leventje aan het ontwikkelen bent. Dat is erg bijzonder en fijn. 

Het werken gaat nog steeds goed. Het wordt iets rustiger. Het hoogseizoen is echt voorbij. Volgende drukke periode begint in juli. De aanvragen blijven binnen stromen en uiteraard gaat het werken achter de schermen gewoon door. Om jullie gerust te stellen, ik sta nog steeds elke ochtend met plezier op en heb echt zin in elke dag. Want werk of geen werk, het leven is genieten hier!

Daarnaast geniet ik, goh wat een verrassing, nog volop van het eiland. Een dagje naar de Oostkant of met de boot de oceaan op. Het kan allemaal gewoon. Het is heerlijk om van van die kleine dingen zo te kunnen genieten. Je hebt weinig nodig om een prachtige dag te hebben en om in de avond moe maar voldaan te kunnen gaan slapen. De omgeving op het eiland laat je leven in een andere wereld. Het is een soort van magisch. Maar het is geweldig! Little things, make big days!

Veel liefs uit het mooie zonnige Cozumel!